Ikonografia muzyczna w malarstwie Trecenta i Quattrocenta od lat budziła zainteresowanie badaczy, jednak obecność instrumentów muzycznych w scenach pasyjnych nie była do tej pory przedmiotem głębszej refleksji ani muzykologów, ani historyków sztuki. Pierwsze przykłady takich malowideł pojawiły się już około połowy XIII w. w Toskanii i były to sceny Naigrawania z motywem rogu, zapożyczonym prawdopodobnie ze starszych, bizantyńskich scen Naigrawania, na których ukazywano całe zespoły muzyczne oraz tancerzy. W XIV w. w malarstwie Italii obecność rogów oraz trąb można odnotować także w scenach Pojmania, Dźwigania Krzyża, Ukrzyżowania, a nawet na dewocyjnych przedstawieniach Imago Pietatis w otoczeniu arma Passionis. Szczegółowa analiza tych motywów, m.in. w świetle ksiąg biblijnych, a także funkcji jakie instrumenty te pełniły w kulturze średniowiecznej Europy wykazała, że nie były one jedynie dekoracyjnym detalem, ale raczej nośnikiem istotnych i złożonych treści ideowych odnoszących się nie tylko do cierpienia, lecz także do królewskiej i mesjańskiej godności oraz arcykapłańskiej misji Chrystusa.