Publikacja omawia wzornictwo srebrnej biżuterii wytwarzanej przede wszystkim techniką uproszczonego filigranu (zwanego niekiedy filigranem krakowskim lub polskim), będącego specjalnością krakowskiej spółdzielni, działającej w latach 1947-1995.
Celem opracowania jest uzupełnienie stanu wiedzy o powojennym wzornictwie biżuterii w Polsce. Służy temu omówienie początków działalności "Imago Artis" i stopniowego ukierunkowywania produkcji ku biżuterii i galanterii, omówienie wynalazku tzw. filigranu krakowskiego, wskazanie tendencji projektowych, w tym również kwestii związanych z użyciem w projektach korali, kamieni ozdobnych, bursztynów oraz naturalnych i syntetycznych kamieni szlachetnych. Przedstawione zostały także procedury przyjmowania i wdrażania nowych wzorów, określenie ich typów i ilości, wreszcie wskazani zostali autorzy zgłaszanych projektów. Tym samym publikacja likwiduje sferę "anonimowości" tych dzieł, które w sposób pełniejszy można konfrontować z biżuterią powstającą np. w ORNO, Metaloplastyce, Rytosztuce, Juwelii i innych spółdzielniach.
Opracowanie składa się z dwóch zasadniczych części; pierwszą tworzą omówienia wskazanych wyżej najważniejszych aspektów wzornictwa "Imago Artis", drugą zaś część stanowi katalog wyrobów spółdzielni, odtworzony na podstawie zachowanej dokumentacji fotograficznej oraz księgi wzorów. Uzupełnieniem obu części jest ponad 60 fotografii dokumentacji projektowej oraz dzieł zachowanych w zbiorach prywatnych.