W pierwszym tomie serii Muzyka polska za granicą znalazło się 14 tekstów muzykologów i teoretyków muzyki, reprezentujących różne ośrodki badawcze, zajmujących się od dłuższego czasu badaniem twórczości muzycznej i innych rodzajów aktywności wybranych polskich kompozytorów emigracyjnych dwudziestego wieku. Spuścizny wielu z nich niejednokrotnie uległy rozproszeniu, trafiły do archiwów, mniej znanych bibliotek i kolekcji, bądź zbiorów prywatnych. Celem powstania tej publikacji była jak najpełniejsza informacja o zarówno pracach prowadzonych w Polsce nad tymi zagadnieniami, jak i – przy okazji – dość rozproszonym środowisku badaczy. Całość składa się na wielostronny obraz dotychczasowych badań i ustaleń na temat wybranych twórców, z uwzględnieniem zagranicznych archiwów i źródeł istotnych dla analiz muzyki także kompozytorów żyjących w kraju (jak Witold Lutosławski).
Fragmenty recenzji wydawniczych:
"Inicjatywa Beaty Bolesławskiej-Lewandowskiej i Jolanty Guzy-Pasiak, wybitnych znawczyń twórczości polskich kompozytorów emigracyjnych, jest publikacją o znaczeniu bardzo trudnym do przecenienia. Muzyka polska za granicą. Twórcy – źródła – archiwa bowiem, ukazując w nowym świetle (niekiedy także metodologicznym) zagraniczne losy spuścizny kompozytorów już dobrze zadomowionych w repertuarze wielu zespołów (casus Witolda Lutosławskiego, Romana Palestra, Andrzeja Panufnika, Aleksandra Tansmana), przede wszystkim podejmuje zagadnienie twórczości takich, wciąż jedynie incydentalnie obecnych w naszej świadomości artystów, jak Tadeusz Kassern, Henryk Opieński, Karol Rathaus, Konstanty Regamey, Ludomir Michał Rogowski, Antoni Szałowski czy Mieczysław Wajnberg. Jest to pozycja obowiązkowa nie tylko – co oczywiste – dla muzykologów, ale również dla badaczy szeroko pojętej polskiej kultury emigracyjnej XX stulecia."
dr hab Marcin Gmys, prof. UAM
„Różnorodność problematyki i ujęć badawczych, które charakteryzują recenzowany tom jest, w mym przekonaniu, jego zasadniczym walorem. Okiełznana i uporządkowana przez redaktorki w trzech wyznaczonych podtytułem książki sekcjach ukazuje z jednej strony bieżący stan badań nad sporym wycinkiem zakresu objętego hasłem „muzyka polska za granicą”, a z drugiej – nawet jeśli ten stan prac badawczych uznać już można za satysfakcjonujący – uświadamia, jak wiele jest jeszcze do zrobienia. Podkreślić przy tym trzeba, że w zebranych tekstach niejednokrotnie podejmowane są kwestie niewystarczająco dotąd obecne w literaturze muzykologicznej, a wiele z tych tekstów stanowić może inspirację do dalszych poszukiwań badawczych, do wytyczania ich nowych obszarów.”
dr hab. Iwona Lindstedt, UW