Górny Śląsk należy do wyjątkowych regionów Polski pod względem drewnianej architektury sakralnej. Na stosunkowo niewielkim obszarze zachowała się dosyć liczna grupa świątyń zbudowanych z drewna. Niniejsza publikacja ukazuje 6 najstarszych zabytków, pochodzących z XV w. (Gliwice, Księży Las, Łaziska, Łącza i Poniszowice) i z pierwszych lat XVI w. (Bojszów), z grupy tej nie zachował się kościół w Łączy spalony w 1994 r.  Każdy kościół został omówiony w osobnym haśle zawierającym następujące rubryki: źródła, bibliografia, opis, stan badań, próba rozwarstwienia zabytku, jego charakterystyka oraz zestawienie wiadomości historycznych. Opracowane one zostały na podstawie badań architektonicznych, dendrochronologicznych i archiwalnych oraz literatury. Hasła są bogato ilustrowane pomiarami, rycinami, fotografiami  archiwalnymi oraz współczesnymi, przedstawiającymi widoki zewnętrzne, wewnętrzne i detal. Wykorzystanie w badaniach dendrochronologii pozwoliło nie tylko na szczegółowe ustalenie faz budowlanych, ale przede wszystkim na doprecyzowanie datowań bądź ich całkowitą zmianę, np. kościół w Łaziskach dotychczas datowany na 1. poł. XVI lub 1579 okazał się najstarszym zabytkiem, pochodzącym z 1467 r. Podobnie wieże kościelnie wcześniej wiązane z XVIII w. zostały przedatowane na 1507 (Łaziska) i 1545 (Bojszów). Omawiane kościoły są godne uwagi nie tylko ze względu na czas, w którym powstały, ale również na interesujące rozwiązania i elementy: układy dwunawowe (Poniszowice,  Łaziska), oryginalną kolebkę drewnianą nad prezbiterium (Poniszowice), średniowieczne zakrystie (Bojszów i Księży Las), pierwotny detal architektoniczny, taki jak portale (Bojszów, Łaziska, Poniszowice) czy gzyms (Poniszowice), a także polichromię z XVI w. (Łaziska).