Krytyka artystyczna kobiet. Sztuka w perspektywie kobiecego doświadczenia XIX–XXI wieku to kolejna publikacja poświęcona zjawisku zazwyczaj pomijanemu w refleksji historycznej i teoretycznej. Dwa poprzednie tomy – Pionierki. Krytyka artystyczna kobiet 1839–1879 (2016) oraz Emancypantki i modernistki. Teksty kobiet o sztuce 1879–1914 (2019) – były antologiami tekstów o sztuce pisanych przez kobiety. Tom niniejszy zawiera dziewiętnaście artykułów poświęconych kobietom czynnym na polu krytyki, organizacji życia artystycznego i popularyzacji sztuki od połowy XIX wieku po czasy nam współczesne. Autorzy artykułów przypomnieli postacie niemal całkiem zapomniane, omówione zostały także słabo dotąd rozpoznane aspekty działalności znanych pisarek, historyczek i krytyczek sztuki. Są wśród nich znawczynie malarstwa, rzeźby, grafiki oraz fotografii. Ich działalność miała zróżnicowany charakter: od pisania artykułów i redagowania czasopism przez organizację wystaw po tworzenie środowisk sprzyjających sztuce przez nie propagowanej. Jedne z nich stale zajmowały się sztuką w swym zawodowym życiu, dla innych pisanie o niej było działalnością incydentalną, sytuującą się na marginesie głównego nurtu ich zainteresowań, będącą chwilową ekspresją pasji, na której pełne zaspokojenie nie znajdowały czasu, czy też wynikającą z emocjonalnego napięcia, związanego z konkretnym doświadczeniem. Niewątpliwie są to wciąż dopiero początki badań, które powoli odsłaniają prawie zupełnie zapomniane lub minimalizowane obszary kobiecej aktywności twórczej.